* * *
მე თქვენ გიამბობთ დიდებულ დღეზე,
რომლის მომსწრენიც ბევრნი ხართ ალბათ
და მინდა გითხრათ რომ ეს თარიღი,
ისტორიაში დარჩება მარად.
დადგა ნანატრი ფინალის ჟამიც,
ემზადებოდა ორივე გუნდი,
"ლივერპულის" და "მილანის" ფანებს,
სურდათ ეხილათ დიდი ფეხბურთი.
დაიწყო მატჩი უტევს "მილანი"
და სულ წამებში გოლს იტანს უკვე,
უფრო დარწმუნდნენ თავის ძალებში,
"ლივერპული" კი ტემპს სრულად უკლებს.
გაგრძელდა მატჩი და კვლავ "მილანი",
მეორედ ლაშქრავს დუდეკის კარებს,
"ლივერპულს" თითქოს ეცლება ძალა,
ის დროს უყურებს და ითვლის წამებს...
და კვლავ მესამედ შეირხა ბადე
და... 3-0, "მილანი" იგებს,
უკვე ყველა თვლის, რომ "ლივერპული",
აღარ იბრძოლებს, დარჩება ისე.
დასრულდა მალე ერთი ტაიმი,
"მილანს" ყველა თვლის გამარჯვებულად,
"ლივერპული" კი თითქოს არცაა
და დღეს ტოვებენ მშრალზე ეულად.
შესვენების დროს არც ერთი ფანი,
არ წყვედტს სიმღერას და გუნდზე დარდობს,
დღეს ეს "ლივერპულს" ძალზე სჭირდება
უნდა იცოდეს - არ არის მარტო.
მატჩის მეორე ტაიმიც დადგა,
და თითქოს გუნდებს ეცვალათ ბედი,
"მილანი" ჩადგა დაცვაში სრულად,
"ლივერპული"კი უტევდა ფრენით.
მალე, მორიგი შეტევის ხარჯზე,
"ლივერპულს" გააქვს ნანატრი გოლი
და ამან მისცა დიდი სტიმული,
რომელიც აკლდათ მთელ მატჩში მგონი.
მას შემდეგ დიდი დრო არ გასულა,
"მატჩი არ მიდის დასასრულამდე,
გუნდი იტანს ამით სხვაობას,
უკვე შემცირდა მინიმუმამდე.
და კვლავ მესამედ ირხევა ბადე
და ესეც "მილანს" ამჯერად უკვე,
ანგარიშია მთლად თანაბარი,
მაგრამ შეტევით ერთიღა უტევს.
დამთავრდა მატჩის დრო ძირითადი,
დამატებითიც არ იყო მძიმე,
და "ლივერპულმა" თუნდაც წააგოს,
ეს სამარცხვინო არ იყოს იქნებ.
დაიწყო ყველაზე რთული მომენტი,
დადგა პენლების დარტყმის დრო მწარე,
და ეს "ლივერპულს" არ უჭირს მართლაც,
ამ მატჩში იყო ნათელი მხარე.
"ლივერპულს" მეკარემ უშველა ბევრგან
და გადაიქცა ფინალის გმირად,
როგორც სულყველა ფეხბურთელი და
ეს თვითონ მწვრთნელის ფასია ხშირად.
დასრულდა მატჩი, თუმცა ამ შედეგს,
თავიდან მართლა არვინ ელოდა,
"მილანი" თითქმის გამარჯვებულად,
და "ლივერპულის" მარცხი ეგონათ.
მაგრამ ვინა თქვა რომ "ლივერპული",
ასე იოლად ნებდება თურმე,
ამ გუნდმა იცის თავის წარსული,
და მათ შერცხვენას არავინ უშვებს.
ასწიეს თასი მატჩის გმირებმა
და გაიბრწყინეს ყველასთან ისევ,
ამ ლეგენდების წყალობით მართლაც,
კვლავ "ლივერპული" დიდებას იხვეჭს!
შანკლის სული
შენკლის აჩრდილი მუდამ იქ არის,
სადაც იმარჯვებს დღეს "ლივერპული",
მაგრამ თუ გუნდმა მძიმედ წააგო,
მაშინ სად მიდის ბილ შენკლის სული?
არა, არ მიდის არსად, არასდროს,
სულ გვერდში უდგას თავის გუნდს გმირი,
უბრალოდ ზოგჯერ აგებენ, რადგან
მათ ავიწყდებათ წარსული დიდი...
სწორედ ამიტომ ერთგულ ქომაგებს,
აცქერინებენ უკადრის ფეხბურთს
და ივიწყებენ სად თამაშობდნენ,
არ იხსენებენ მებრძოლ და მძლე გუნდს...
თუ დიდებული ლეგენდა კლუბის,
სკვდილის მერეც არ ტოვებს წამით,
ფეხბურთელებსაც უნდა ახსოვდეთ
და იამაყონ ყოველთვის ამით!
ავტორი: ქეთი ალავერდაშვილი (Scouser Kate)
