სტივენ ჯერარდს ეშინოდა, რომ ტრავმა და თითქმის შვიდთვიანი მკურნალობა მის კარიერაა დაასრულებდა. მისდა საბედნიეროდ, ჯერჯერობით სასიკეთო ნიშნებია - "ჯერო" "წითლების" სასტარტო შემადგენლობას "მანჩესტერ იუნაიტედთან" შეხვედრაში დაუბრუნდა და გოლიც გაიტანა.
მანამდე, "ლივერპულის" კაპიტანი სამჯერ სათადარიგოთა სკამიდან ჩაერთო თამაშში. დღეს ის ამბობს, რომ ამ შვიდი თვის განმავლობაში ჰქონდა დღეები, როდესაც სრული უიმედობა იპყრობდა.
31 წლის ჯერარდი ყვება: "როგორც კი საზარდული ვიტკინე, მივხვდი, რომ სერიოზულ ტრავმასთან მექნებოდა საქმე, ისეთთან, როგორსაც შეჩვეული არ ვიყავი. ვცდილობდი ოპტიმისტური განწყობა შემენარჩუნებინა, მაგრამ არაფერი გამოდიოდა. ნირწამხდარი დავდიოდი. გამოგიტყდებით, ამ ხნის განმავლობაში ისეთი დღეებიც მქონდა, ფეხბურთელობის წლებში არასდროს რომ მქონია. ისე, დროგამოშვებით ეჭვი და უიმედობა, ალბათ ნორმალური ადამიანური რეაქციაა".
ინგლისის ნაკრების შემტევი ნახევარმცველი წლების განმავლობაში "ლივერპულის" თილისმად იყო მიჩნეული. გულშემატკივრები ყველაფერს, რასაც გუნდი ბოლო ათწლეულის განმავლობაში იგებდა სტივი ჯი-ს სახელს უკავშირებდა, მაგრამ არავინ იცოდა, რომ ბოლო რამდენიმე სეზონის განმავლობაში თილისმა საზარდულის ტკივილს ებრძოდა და ისე თამაშობდა. საბოლოოდ, მარტში, მას საოპერაციო მაგიდაზე დაწოლა მოუხდა.
"ოპერაციის წინა პერიოდში გაღიზიანებული ვიყავი და გამაყუჩებლის გარეშე სათამაშოდ ვერ გავდიოდი. რასაკვირველია, გულის სიღრმეში ვიცოდი, რომ სწორად არ ვიქცეოდი და ნატკენ საზარდულს საფუძვლიანი მკურნალობა სჭირდებოდა, მაგრამ ისე მინდოდა მოედანზე გასვლა, რომ ოპერაციას ვდებდი და ვდებდი. მოკლედ, ყველა ღონეს ვხმარობდი ჩემს სხეულს ძველებურად რომ ემოქმედა, მაგრამ სულ ურფო აშკარა ხდებოდა, რომ ეს მე აღარ ვიყავი. გამაყუჩებელი ნემსების კეთება მხოლოდ გარკვეული ხნის განმავლობაში შეიძლება, შემდეგ ორგანიზმი ნებდება. ასე მოუვიდა ჩემსასაც".
არც ოპერაციის შემდგომი პერიოდი იყო იოლი. ლივერპულელი ბიჭისთვის, რომელსაც მთელი ცხოვრება ერთ კლუბში აქვს გატარებული, საყვარელი გუნდის თამაშის ტრიბუნიდან ცქერა იოლი საქმე არ იყო. თუმცა, ეს ყველაფერი ახლა წარსულს ჩაბარდა.
ტრავმის გარდა ჯერარდმა "ლივერპულის" მეკარის, 29 წლის პეპე რეინას ავტობიოგრაფიულ წიგნში დაწერილ მოსაზრებებსაც გასცა პასუხი. რეინას წიგნის შესახებ ჩვენ "ლელოს" მკითხველს ერთი ხნის წინ მოვახსენებდით და ისიც ვთქვით, რომ ესპანელმა ჯერარდი და "ლივერპულის" კიდევ ერთი ვეტერანი, ჯეიმი კარაგერი კლუბის ყოფილ მეპატრონეებზე დაწერილ თავში მოიხსენია - რეინა წერს, რომ იგი ჯერარდისა და კარაგერისგან ტომ ჰიკსისა და ჯორჯ ჯილეტის წინააღმდეგ გამოსვლას ელოდა, მათ კი პრინციპული პოზიციის დაკავებას პრობლემებისთვის წაყრუება ამჯობინეს.
"ერთადერთი მიზეზი, რომლის გამოც მე ჰიკსისა და ჯილეტის საწინააღმდეგოდ არაფერი მითქვამს, ჩვენი მაშინდელი მწვრთნელი, რაფა ბენიტესი იყო, - თქვა კაპიტანმა - რაფას არ უნდოდა, მეპატრონეების წინააღმდეგ ბრძოლაში მონაწილეობა რომ მიმეღო. მე ბენისესს ვკითხე კიდეც, ხომ არ ჩავერიო, მეთქი, მაგრამ მან გაცლა მირჩია. ვფიქრობ, ამის მერე ჩემი მხრიდან ხმის ამოღება არასწორი იქნებოდა. თან, ძალიან მეეჭვება, ჩემი და "კარას" ჩარევის შემთხვევაში მეპატრონეებს ეთქვათ, კარგი, რაკიღა თქვენ ჩაერიეთ კლუბს 100 მილიონით იაფად გავყიდითო".
სტივენ ჯერარდს ეშინოდა, რომ ტრავმა და თითქმის შვიდთვიანი მკურნალობა მის კარიერაა დაასრულებდა. მისდა საბედნიეროდ, ჯერჯერობით სასიკეთო ნიშნებია - "ჯერო" "წითლების" სასტარტო შემადგენლობას "მანჩესტერ იუნაიტედთან" შეხვედრაში დაუბრუნდა და გოლიც გაიტანა.
მანამდე, "ლივერპულის" კაპიტანი სამჯერ სათადარიგოთა სკამიდან ჩაერთო თამაშში. დღეს ის ამბობს, რომ ამ შვიდი თვის განმავლობაში ჰქონდა დღეები, როდესაც სრული უიმედობა იპყრობდა.
31 წლის ჯერარდი ყვება: "როგორც კი საზარდული ვიტკინე, მივხვდი, რომ სერიოზულ ტრავმასთან მექნებოდა საქმე, ისეთთან, როგორსაც შეჩვეული არ ვიყავი. ვცდილობდი ოპტიმისტური განწყობა შემენარჩუნებინა, მაგრამ არაფერი გამოდიოდა. ნირწამხდარი დავდიოდი. გამოგიტყდებით, ამ ხნის განმავლობაში ისეთი დღეებიც მქონდა, ფეხბურთელობის წლებში არასდროს რომ მქონია. ისე, დროგამოშვებით ეჭვი და უიმედობა, ალბათ ნორმალური ადამიანური რეაქციაა".
ინგლისის ნაკრების შემტევი ნახევარმცველი წლების განმავლობაში "ლივერპულის" თილისმად იყო მიჩნეული. გულშემატკივრები ყველაფერს, რასაც გუნდი ბოლო ათწლეულის განმავლობაში იგებდა სტივი ჯი-ს სახელს უკავშირებდა, მაგრამ არავინ იცოდა, რომ ბოლო რამდენიმე სეზონის განმავლობაში თილისმა საზარდულის ტკივილს ებრძოდა და ისე თამაშობდა. საბოლოოდ, მარტში, მას საოპერაციო მაგიდაზე დაწოლა მოუხდა.
"ოპერაციის წინა პერიოდში გაღიზიანებული ვიყავი და გამაყუჩებლის გარეშე სათამაშოდ ვერ გავდიოდი. რასაკვირველია, გულის სიღრმეში ვიცოდი, რომ სწორად არ ვიქცეოდი და ნატკენ საზარდულს საფუძვლიანი მკურნალობა სჭირდებოდა, მაგრამ ისე მინდოდა მოედანზე გასვლა, რომ ოპერაციას ვდებდი და ვდებდი. მოკლედ, ყველა ღონეს ვხმარობდი ჩემს სხეულს ძველებურად რომ ემოქმედა, მაგრამ სულ ურფო აშკარა ხდებოდა, რომ ეს მე აღარ ვიყავი. გამაყუჩებელი ნემსების კეთება მხოლოდ გარკვეული ხნის განმავლობაში შეიძლება, შემდეგ ორგანიზმი ნებდება. ასე მოუვიდა ჩემსასაც".
არც ოპერაციის შემდგომი პერიოდი იყო იოლი. ლივერპულელი ბიჭისთვის, რომელსაც მთელი ცხოვრება ერთ კლუბში აქვს გატარებული, საყვარელი გუნდის თამაშის ტრიბუნიდან ცქერა იოლი საქმე არ იყო. თუმცა, ეს ყველაფერი ახლა წარსულს ჩაბარდა.
ტრავმის გარდა ჯერარდმა "ლივერპულის" მეკარის, 29 წლის პეპე რეინას ავტობიოგრაფიულ წიგნში დაწერილ მოსაზრებებსაც გასცა პასუხი. რეინას წიგნის შესახებ ჩვენ "ლელოს" მკითხველს ერთი ხნის წინ მოვახსენებდით და ისიც ვთქვით, რომ ესპანელმა ჯერარდი და "ლივერპულის" კიდევ ერთი ვეტერანი, ჯეიმი კარაგერი კლუბის ყოფილ მეპატრონეებზე დაწერილ თავში მოიხსენია - რეინა წერს, რომ იგი ჯერარდისა და კარაგერისგან ტომ ჰიკსისა და ჯორჯ ჯილეტის წინააღმდეგ გამოსვლას ელოდა, მათ კი პრინციპული პოზიციის დაკავებას პრობლემებისთვის წაყრუება ამჯობინეს.
"ერთადერთი მიზეზი, რომლის გამოც მე ჰიკსისა და ჯილეტის საწინააღმდეგოდ არაფერი მითქვამს, ჩვენი მაშინდელი მწვრთნელი, რაფა ბენიტესი იყო, - თქვა კაპიტანმა - რაფას არ უნდოდა, მეპატრონეების წინააღმდეგ ბრძოლაში მონაწილეობა რომ მიმეღო. მე ბენისესს ვკითხე კიდეც, ხომ არ ჩავერიო, მეთქი, მაგრამ მან გაცლა მირჩია. ვფიქრობ, ამის მერე ჩემი მხრიდან ხმის ამოღება არასწორი იქნებოდა. თან, ძალიან მეეჭვება, ჩემი და "კარას" ჩარევის შემთხვევაში მეპატრონეებს ეთქვათ, კარგი, რაკიღა თქვენ ჩაერიეთ კლუბს 100 მილიონით იაფად გავყიდითო".
