გათენდა მეორე
დღე. გავიხედე ფანჯარიდან და ბურუსში იყო მთელი ლივერპული. ავდექი,
საუზმობა დავიწყე და ამ დროს მამაჩემი შემოვიდა, ჩაიცვი შვილო, მანქანა
უნდა შევაკეთოთ და შემდეგ ლონდონში უნდა წავიდეთ
გასაყიდადო. პატრიკი: "ახლავე მამა, მოვრჩები
საუზმობას".
მოვრჩი საუზმობას, უკვე გავდიოდი და კარზე
კაკუნი გავიგე. გავაღე კარი და რას ვხედავ, კენანი არ
დგას?! კენანი: "როგორ ხარ,
მეგობარო?"
ცოტა გავოცდი კენანი ჩემთან მოვიდა მეთქი
მაგრამ მალევე ვუპასუხე. პატრიკი: "ვაა,
კენან, შენ როგორ ხარ?
მამაჩემი მოვიდა, წამოდი პატრიკ
მალე ცოტაო. კენანმა შემოაბიჯა სახლში და მამაჩემს
მიესალმა.
კენანი: "გამარჯობათ,
მისტერ!" მამა: "გამარჯობა,
შვილო!" კენანი: "მე თქვენი შვილის უფროსი მეგობარი
ვარ". მამა: "ძალიან გამიხარდა. თქვენ
ირლანდიიდან ხართ?"
ჩაიცინა კენანმა და
უპასუხა. კენანი: "დიახ აქცენტზე
მეტყობა?" მამა: "არა, უბრალოდ სასიამოვნო
ადამიანი ბრძანდებით". კენანი: "მადლობ,
ბატონო!" მამა: "ახლა კი დიდი ბოდიში, მე და
ჩემმა ვაჟმა მანქანა უნდა შევაკეთოთ და ლონდონში უნდა გავიყვანოთ
გასაყიდად". კენანი: "მაშ მეც მოგეხმარებით, საქმე მაინც
არ მაქვს".
მამას გაეხარდა
რატომღაც. ჩვენ შევუდექით მანქანის შეკეთებას და მალეც მოვრჩით,
ჩავსხედით და გავუდექით გზას.
აი, ჩავედით ლონდონში.
ძალიან მომეწონა, ლამაზი ქალაქი იყო. კენანი ქალებს ელაქუცებოდა და
ღიმილ-ღილით მოდიოდა. დავდექით გასაყიდად, არავინ არ მოდის მაინცდამაინც,
კლიენტი. 80-იანი წლების მანქანაა და ახლა ასეთით აღარავინ დადის
მგონი. და აი, სახე შეეცვალა კენანას და კბილები გამოაჩინა,
თვალები არწივს მოიუგავდა, მუშტი მოკეცა და მეც გავხედე ჰორიზონტს. იქით
"ნიუკასლის" ფანები
ჩანდნენ.
პატრიკი: "კენან, მოიცადე.
ხომ ჩამოვლენ ესენი, ჩვენთან დაიცადე არ გინდა
აქ". კენანი: "მართალი ხარ, მეგობარო.
შეიძლება დავზიანდეთ, ამიტო შაბათამდე მოვიცადოთ".
აი,
ვიღაც მოხუცი კაცი მოვიდა და მამაჩემს 1500 დოლარი შესთავაზა მანქანაში.
მამაჩემით გახარებული დათანხმდა. მამაჩემი იცინოდა და თან სწრაფი ნაბიჯებით
მიაბიჯებდა. მამა: "წამოდით მეგობრებო, ლუდი
დავლიოთ".
კენანისნაირად მგონი ლუდი არავის უყვარდა.
აი, უკვე შევდიოდით ბარში და კენანმა ხელი მომკიდა და
მითხრა. კენანი: "არ შეხვიდე მეგობარო, აქ
ჩვენი საქმე არაა". და მამაჩემსაც დაუძახა, - მისტერ, თუ შეიძლება
მალე წავიდეთ ლუდი ლივერპულში დავლიოთო.
ლივერპულში
ჩამოვედით შემდეგ ვკითხე კენანს. პატრიკი: "რა
მოხდა კენან, იქ?" კენანი: "არაფერი
მეგობარო, უბრალოდ "ჩელსის" ფან-კლუბის ბარი
იყო". პატრიკი: "მეც
დავმშვიდდი". კენანი: "დოლანი სად
ჯანდაბაშია?" პატრიკი: "არ ვიცი, ალბათ
სკოლაში იქნება". კენანი: "წამოდი,
მივაკითხოთ".
წავედით დოლანთან სკოლაში, მივედით და რა
ვხედავთ?! "ევერტონის" ფანები დასევიან და ურტყამენ დოლანს. კენანმა
დაიყვირა, - თქვენი დედა ნაბიჭვრებოო და მივარდა. "ევერტონის" ოთხი ფანი
სასტიკად სცემა, შემდეგ დაიძახა: "წავედით!"
გზაში
დოლანის მოსულიერება შევძელით. კენანმა
ჰკითხა. კენანი: "რა მოხდა დოლან, რა უნდოდათ
იმ ნაბიჭვრებს?" დოლანი: "არ ვიცი. ვისი ფანი
ხარო მკითხეს. მე ვუთხარი ვისიც ვიყავი და შემდეგ ცემა
დამიწყეს".
შემდეგ
დაამატა. დოლანი: "კი მაგრამ, ისინი ხომ ჩვენი
თანაქალაქელები არიან?! რატომ მცემცეს?"
კენანმა
პასუხი გასცა. კენანი: "ისინი ჩვენი მტრები
არიან, მეგობარო. ისინი "ევერტონის" ფანები არიან. დედას ვუტირებთ, სახლში
რომ მივალთ!"
მივედით სახლში. კენანმა დაურეკა თავის
მეგობრებს და სულ რაღაც ერთ საათში 60-მდე "მწვანე"
შეიკრიბა. კენანი: "წავედით მეგობრებო, მაგათ
ვაჩვენოთ სეირი!"
კენანს ახლო მეგობარი ჰყავდა - ბობ
ტაილორი, წარმოშობით სამხრეთ ირლანდიელი. ბობი:
"მეგობარო, სხვებსაც ხომ არ შევატყობინოთ? შეიძლება დიდი ბრძოლა
ატყდეს". კენანი: "არ გვინდა მეგობარო,
მერსესაიდელებს ნუ შევაწუხებთ".
გავედით გარეთ, გზას
გავუყევით და მივადექით "ევერტონის ფან-კლუბს". კენანი შევარდა, მას ბობიც
მიჰყვა. კენანი: "ასე უნდა თქვე ნაბიჭვრებო?
გამოდით გარეთ!"
გაოცებული "ევერტონის" ფანები
სწრაფადვე გამოეცალნენ ბარს და გამოვიდნენ. შორს წავედით სამხრეთის
ბოლოში. კენანმა სრული ხმით უყვირა
მათ. კენანი: "თქვე ნაბიჭვრებო თქვენი დედაც!
დაიჭირეთ პატარა ბიჭი! მოდით აქთ, რა შეგიძლიათ!"
ატყდა
ჩხუბი, დაუნდობლად ურტყამდით. მეც მომხვდა ერთი-ორი, მაგრამ რაღაც კეტი
მოვნახე და რაც ძალა მქონდა ვურტყავდი. დაახლოებით ათი წუთის შემდეგ არც
ერთი "ევერტონელი" ფეხზე ვეღარ იდგა, კენანი კი
ყვიროდა. კენანი: "თქვენი დედა, ნაბიჭვრებო!
ასე გინდათ! სულ ესა ხართ?"
გამოვეცალეთ იქაურობას და
მივაშურეთ ირლანდიელების ბარს. იქვე, ირლანდიელების უბანში ერთი პატარა
ბარი იყო. ჩვენ სულ ამ ბარს ვსტუმრობდით. ბობმა ლაპარაკი
ჩამოაგდო.
ბობი: "კენან, ასე
გამწარებული არასდროს მინახიხარ. რა მოხდა
ასეთი?"
კენანი: "დოლანს ურტყამდნენ
მეგობარო, ეს დამპალი "ევერტონის" ფანები. დაახლოებით ექვსნი იქნებოდნენ
და მაგათ ვაჩვენე სეირი".
ბარში შემოვიდა ნაცისტური
დაჯგუფების ლეგენდარული წევრი - კობენი, იგივე
მწვანე თავი. კობენს ჩახლეჩილი ხმა ჰქონდა. ასე გამოიყურებოდა:
ჯინსის ქურთუკი, ჯინსის შარვალი, თავზე ნაცისტური ნიშნები და შუბლზე ჯვარი
ჰქონდა ამოტვიფრული.
კობენი: "ჰეი,
მეგობრებო, როგორ ხართ?" კენანი მივარდა ჩაეხუტა, გადაეხვია
მეგობრულად.
კენანი: "როგორ ხარ,
კობენ? სად დაიკარგე?" კობენი: "ირლანდიაში ვიყავი,
მეგობარო". კენანი: "როგორ მიხარია შენი დანახვა?! კიდევ ერთი
ძალა ისევ შემოგვემატა შენი სახით".
კობენმა შემომხედა და მკითხა კობენი:
"სადაური ხარ, ბიჭო?"
მე შემეშინდა ცოტა, მაინც კობენი
იყო და ბოლოს მაინც
გავბედე და
ვუთხარი. პატრიკი: "ირლანდიელი". კობენი: "ვაა, ჩემი
თანამემამულე ყოფილხარ, კარგია".
შემდეგ ამოიოხრა და
გააგრძელა. კობენი: "ლონდონელებთან ჩემს გვერდით
დაჯდები".
მე ცოტა შემეშინდა, მაგრამ მაინც გამიხარდა
კობენის გვერდით რომ დავჯდებოდი.
შემდეგ კი ამოიოხრა
კენანმა და თქვა. კენანი: "წავედით მეგობრებო, ხვალ დიდი დღე
გველის".
აი, გათენდა ახალი დღე. როგორც ყოველთვის,
პირი დავიბანე, ვისაუზმე და კენანთან წასასვლელათ მოვემზადე. გზას
მივუყვებოდი და ამ ლამაზ ქალაქს ვაკვირდებოდი თან, რომელსაც ლივერპული
ჰქვია და ვამაყობდი, აქ რომ ვცხოვრობდი". აი, კენანის სახლს
მივადექი, კარზე დავაზარუნე და ისმის ხმა: "შემოდი, კარი
ღიაა!" შევედი შიგნით, კობენი და უცხო პირები დამხვდნენ. ცოტა
შემეშინდა, მაგრამ მისალმება მაინც
ვთქვი. პატრკი:
"გამარჯობათ!" კობენი: "ჰეი, მეგობარო. დაკეტე
კარი, შემოდი, ლუდი დავლიოთ".
კარი დავხურე და
სკამისკენ გავემართე. კენანი გამოვიდა ამ
დროს. კენანი: აბა როგორ ხართ? ხომ არ
მოიწყინეთ? სულ მალე გავალთ."
უკვე გავდიოოდით, როცა
კობენმა დამიძახა. კობენი: "მოდი აქ
მეგობარო!" და გამომიწოდა წითელი ხასხასა "ლივერპულის" მაისური და
თან დააყოლა. კობენი: "ეს მაისური დღეიდან
შენია და შენ მისი წევრი ხარ, ის კი შენი. შენ ის არასდროს უნდა დატოვო
მარტო!"
ეს სიტყვები გაგონილი მქონდა უკვე. როდესაც
პირველად "ენფილდზე" მივედი, ამ სიმღერას
ვმღეროდით. აღრფთოვანებას ვერ ვმალავდი და ბოლოს მაინც
ვთქვი. პატრიკი: "მადლობ კობენ, დიდი მადლობა
ამ საჩუქრისთვის! სიცოცხლის ბოლომდე ეს მაისური ჩემთან ერთად
იქნება!"
კობენმა ჩაიცინა და
თქვა. კობენი: "აი, ეს მომწონს უკვე კარგი
მეგობარი ხარ!"
გავემართეთ "ენფილდისკენ". ყველა ჩვენ
მოგვშტერებოდა. დაახლოებით 120 "მწვანე" ვიქნებოდით, ბევრი გზაში
შემოგვიერთდა. ერთი-ორის გაცნობაც მოვასწარი. ისინი მერსესაიდულ დიალექტზე
ლაპრაკობდნენ, ჩემთვის ცოტა გაუგებრად.
აი, შევედით
"ენფილდზე", როგორ ყოველთვის "ლივერპულის" ჰიმნი, შემდეგ ემოციები და ბოლოს
მოგებული თამაში. ამაყად მოვდიოდი გზისკენ, მაგრამ ამ დროს უკნიდან იყვირა
ვიღაცამ:
"შეჩერდით!"
ეს კაცი
მერსესაიდელების ერთ-ერთი მეთაური იყო, სახელად - ბრედ მაკლეინი,
წარმოშობით შოტლანდიელი. ბრედი: "რა იყოთ
ბიჭებო, ასე უნდა გაუშვათ ეს დამპლები? არ
მივბეგვოდ?"
კობენმა ჩაიცინა და
თქვა. კობენი:
"წავედით!"
ქუჩის მარცხენა მხარეს გადავედით, გავუყევით
და გავიგონეთ ხმა, როგორ მღეროდნენ "ნიუკასლის" ჰიმნს. ამ დროს ბრედი
პირველი მიდიოდა, დაახლოებით ორასორმოცდაათი კაცი ვიქნებოდით, ბრედი წინ
გადგა და დაუძახა. ბრედი: "ჰეი, ნაბიჭვრებო!
წამოდით რა შეგიძლიათ!"
"ნიუკასლის" ფანებმა იცოდნენ,
რაც ელოდათ, მაგრამ მაინც წამოვიდნენ. აი, მივუახლოვდით სანაპიროს. ბრედმა
თავისი ქურთუკი გაიხადა და ყვირილით მათკენ გაექანა. ჩვენც მივყევით. ისინი
სულ რაღაც ორმოცდაათამდე იქნებოდნენ. ბრედი დაუნდობლად იბრძოდა. ჩვენგან
გამოირჩეოდა ახალბერდა კრისი. მას მარჯვენაში ძალიან ძლიერი დარტყმა
ჰქონდა.
როცა მოვრჩით ყველაფერს და "ნიუკასლის" ფანები
სიკვდილამდე მივიყვანეთ, კრისისკენ გავემართე. პატრიკი:
"გამარჯობა კრის!" კრისი:
"გაგიმარჯოს".
მერსესაიდული დიალექტი მასაც მაგრად
გააჩნდა. პატრიკი: "ძალიან კარგად ჩხუბობ,
ძმაო". კრისი: "დიდი მადლობა! ეს კიდევ
არაფერია, ჩვენი ძალა ჯოჯოხეთში უნდა დავამტკიცოთ!"
ვერ
მივხვდი თავიდან, თუ რას გულისხმობდა, ამიტომ
ვკითხე. პატრიკი: "ეგ რას ნიშნავს,
ძმაო?" კრისი: "შენ ახალი ხარ. ეს იმას
ნიშნავს, რომ შემდეგი გასეირნება საზარელი იქნება. მანჩესტერში მივდივართ,
ჯოჯოხეთში ჩავდივართ!"
საინტერესო იყო, თუ რა გველოდა
მანჩესტერში. კრისი ბრედის ჯგუფში იყო, თუმცა ირლანდიელი
იყო!
ბრედმა ლაპარაკი
ჩამოაგდო. ბრედი: "მოდი კრისი შენ ჯგუფში
გადმოვა - პატრიკი ჩემთან!"
კენანი არ თანხმდებოდა,
მაგრამ ბრედმა სთხოვა! კენანი: "კარგი,
მეგობარო".
კენანი მომიბრუნდა და
მითხრა. კენანი: "აბა ძმაო, შენ იცი. ახალი მეგობრები, ახალი
თავგადასავლები... არ შეგვარცხვინო ბიჭო, მაგრად
იდექი!"
ბრედმა მითხრა, - წამოდი
წავიდეთო. მეც გავყევი, ცოტა ხნის მერე ბარში შეუხვიეთ, რის
აბრაზეც ამოტვიფრული იყო: "შენ არასდროს იქნები
მარტო!"
ბრედმა გამაცნო ახალი ხალხი, რომელიც სულ არ
გვანდნენ ირლანდიელებს. უფრო შოტლანდიური და ინგლისური წარმოშობის იყვნენ
და ბოლოს მითხრა. ბრედი: "მაშ ასე მეგობარო,
დღეიდან შენ ჩვენი გუნდის წევრი ხარ. ჩვენ არასდროს მიგატოვებთ და შენც
ჩვენს გვერდით იქნები ყოველთვის".
მეც გამიხარდა, რა
თქმა უნდა, ბრედის ჯგუფი გაცილებით დიდი იყო, ვიდრე
ირლანდიელების.
უკვე სახლისკენ მივდიოდი, რომ დავინახე,
როგორ ცემდნენ ვიღაც ქალს ორი კაცი. მეც მივედი, რა თქმა უნდა, ერთს
მოვდე, მაგრამ მეორემ ჩემი დაკავება სცადა. ამ დროს ჯიბეში დანა მქონდა.
მოვასწარი და ფეხზე გადავუსვი... ავაყენე ქალბატონი და მეც სწრაფათვე
გავეცალე იქაურობას.
შემდეგ როგორც გაირკვა, ესენი
"ევერტონის" ფანები იყვნენ.
მეორე დღეს მივედი ბარში.
ბრედი დამხვდა გახარებული სახით, მეც
გამიკვირდა. ბრედი: "ყოჩაღ ძმაო, დიდი ხანია
ეს გვინდონდა. "ევერტონის" ფანებთან რამე ბრძოლა ჩამოგვეგდო, შენ კი ეს
პირველივე ცდაზე მოახერხე".
მე
ვუპასუხე. პატრიკი: "კი, მაგრამ მე ხომ ერთი
იმათიანი დავჭერი". ბრედი: არაუშავს ძმაო,
სამაგიეროდ ახლა ძალიან მაგრად ვცემთ".
მეც ჩავიცინე და
ბრედს ვკითხე. პატრიკი: "შემდეგი მატჩი
ვისთან გვაქვს, ბრედ?"
მეც მივხვდი კრისის ნათქვამს. ამ დროს
ქუჩაში ლურჯებში გამოწყობილი ხალხი დავინახეთ, რომელიც ჩვენსკენ
მოემართებოდნენ. მე მივხვდი, თუ რა მოხდებოდა, მაგრამ წყნარად შევხვდით.
კრისი ჩვენს გვერდზე სწრაფადვე გაჩნდა.
"ევერტონის"
ფანების მეთაურს ჯონი ერქვა. ჯონმა კარები შემოაღო და
იღრიალა. ჯონი: "ეს რა ქენით, ნაბიჭვრებო?
შვილი დამიჭერით!"
მე მივხვდი, თუ რა
უნდოდა.
კრისმა სწრაფადვე
უპასუხხა. კრისი: "შენი შვილი
ნაბიჭვარია".
ამაზე ჩხუბი ატყდა. კრისმა ლუდის კათხა
თავში ჩაარტყა და თავი გაუტეხა, ეს კიდევ ერთი მიზეზი, რომ ჩხუბი
ჩამოვარდნილიყო ჩვენს შორის. როგორც იქნა შეკავება მოვახერხეთ. კრისი
ძალიან ძლიერი იყო, ამიტომ გაჭირდა
შეკავება.
კრისი: "წამოდით გარეთ
ნაბიჭვრებო, სანაპიროსკენ!"
სანაპიროსკენ გავემართეთ.
მე არ ვიცოდი, ბრედს რა ჰქონდა ჩაფიქრებული. ეს ყველაფერი ბრედს გააზრებული
ჰქონდა უკვე. კენანისა და კობენის ჯგუფი იქ ჩუმად
გველოდებოდნენ.
სანაპიროს
მივადექით.
კრისმა იყვირა, - თქვენი დედაც ნაბიჭვრებო,
დავცხოთო. ჩხუბი ატყდა. დაახლოებით ერთი წუთის მერე უკნიდან ირლანდიელები
მოგვეხმარნენ, რომელთაც დაუნდობლად სცემეს წინიდან-უკნიდან. ორივე მხრიდან
"ევერტონელებს" თავზარი ჰქონდათ დაცემული, არ იცოდნენ, როგორ აერიდათ
ირლანდიელების მუშტი. უკვე ძალიან ცუდ დღეში ჩააგდეს ირლანდიელებმა...
შემდეგ მოსაღამოვდა... ლუდის ბარში ვისხედით და ბრედი წარსულზე
მელაპარაკებოდა.
ბრედი: "წადი ახლა
მეგობარო სახლში, ხვალ შევხვდებით!"
მეც გამოვემართე
სახლში, მაგრამ სანამ სახლში მივიდოდი, "ენფილდის" წინ ჩავიარე. მინდოდა
მეგრძნო მისი
ძალა!"
maiko_gerrard იგივე მაიკო შაღაშვილი, რომელიც ჩვენი საიტის მომხმარებელია, "ლივერპულის" ქართველი ფანებიდან ერთ-ერთი ყველაზე მაგარი ფანია. ამაში თავად დარწმუნდებით, როდესაც მის ჩანაწერებს წაიკითხავთ.
ლევან აბესაძის (lenny) მოთხრობათა კრებულია, რომელშიც მთავარი გმირი პატრიკ ორბელი ირლანდიიდან მერსისაიდში გადმოსახლებული ბიჭია, რომელსაც "ლივერპულის" ფანებთან ერთად მრავალი ისტორია გადახდება თავს.
გათენდა მეორე
დღე. გავიხედე ფანჯარიდან და ბურუსში იყო მთელი ლივერპული. ავდექი,
საუზმობა დავიწყე და ამ დროს მამაჩემი შემოვიდა, ჩაიცვი შვილო, მანქანა
უნდა შევაკეთოთ და შემდეგ ლონდონში უნდა წავიდეთ
გასაყიდადო. პატრიკი: "ახლავე მამა, მოვრჩები
საუზმობას".
მოვრჩი საუზმობას, უკვე გავდიოდი და კარზე
კაკუნი გავიგე. გავაღე კარი და რას ვხედავ, კენანი არ
დგას?! კენანი: "როგორ ხარ,
მეგობარო?"
ცოტა გავოცდი კენანი ჩემთან მოვიდა მეთქი
მაგრამ მალევე ვუპასუხე. პატრიკი: "ვაა,
კენან, შენ როგორ ხარ?
მამაჩემი მოვიდა, წამოდი პატრიკ
მალე ცოტაო. კენანმა შემოაბიჯა სახლში და მამაჩემს
მიესალმა.
კენანი: "გამარჯობათ,
მისტერ!" მამა: "გამარჯობა,
შვილო!" კენანი: "მე თქვენი შვილის უფროსი მეგობარი
ვარ". მამა: "ძალიან გამიხარდა. თქვენ
ირლანდიიდან ხართ?"
ჩაიცინა კენანმა და
უპასუხა. კენანი: "დიახ აქცენტზე
მეტყობა?" მამა: "არა, უბრალოდ სასიამოვნო
ადამიანი ბრძანდებით". კენანი: "მადლობ,
ბატონო!" მამა: "ახლა კი დიდი ბოდიში, მე და
ჩემმა ვაჟმა მანქანა უნდა შევაკეთოთ და ლონდონში უნდა გავიყვანოთ
გასაყიდად". კენანი: "მაშ მეც მოგეხმარებით, საქმე მაინც
არ მაქვს".
მამას გაეხარდა
რატომღაც. ჩვენ შევუდექით მანქანის შეკეთებას და მალეც მოვრჩით,
ჩავსხედით და გავუდექით გზას.
აი, ჩავედით ლონდონში.
ძალიან მომეწონა, ლამაზი ქალაქი იყო. კენანი ქალებს ელაქუცებოდა და
ღიმილ-ღილით მოდიოდა. დავდექით გასაყიდად, არავინ არ მოდის მაინცდამაინც,
კლიენტი. 80-იანი წლების მანქანაა და ახლა ასეთით აღარავინ დადის
მგონი. და აი, სახე შეეცვალა კენანას და კბილები გამოაჩინა,
თვალები არწივს მოიუგავდა, მუშტი მოკეცა და მეც გავხედე ჰორიზონტს. იქით
"ნიუკასლის" ფანები
ჩანდნენ.
პატრიკი: "კენან, მოიცადე.
ხომ ჩამოვლენ ესენი, ჩვენთან დაიცადე არ გინდა
აქ". კენანი: "მართალი ხარ, მეგობარო.
შეიძლება დავზიანდეთ, ამიტო შაბათამდე მოვიცადოთ".
აი,
ვიღაც მოხუცი კაცი მოვიდა და მამაჩემს 1500 დოლარი შესთავაზა მანქანაში.
მამაჩემით გახარებული დათანხმდა. მამაჩემი იცინოდა და თან სწრაფი ნაბიჯებით
მიაბიჯებდა. მამა: "წამოდით მეგობრებო, ლუდი
დავლიოთ".
კენანისნაირად მგონი ლუდი არავის უყვარდა.
აი, უკვე შევდიოდით ბარში და კენანმა ხელი მომკიდა და
მითხრა. კენანი: "არ შეხვიდე მეგობარო, აქ
ჩვენი საქმე არაა". და მამაჩემსაც დაუძახა, - მისტერ, თუ შეიძლება
მალე წავიდეთ ლუდი ლივერპულში დავლიოთო.
ლივერპულში
ჩამოვედით შემდეგ ვკითხე კენანს. პატრიკი: "რა
მოხდა კენან, იქ?" კენანი: "არაფერი
მეგობარო, უბრალოდ "ჩელსის" ფან-კლუბის ბარი
იყო". პატრიკი: "მეც
დავმშვიდდი". კენანი: "დოლანი სად
ჯანდაბაშია?" პატრიკი: "არ ვიცი, ალბათ
სკოლაში იქნება". კენანი: "წამოდი,
მივაკითხოთ".
წავედით დოლანთან სკოლაში, მივედით და რა
ვხედავთ?! "ევერტონის" ფანები დასევიან და ურტყამენ დოლანს. კენანმა
დაიყვირა, - თქვენი დედა ნაბიჭვრებოო და მივარდა. "ევერტონის" ოთხი ფანი
სასტიკად სცემა, შემდეგ დაიძახა: "წავედით!"
გზაში
დოლანის მოსულიერება შევძელით. კენანმა
ჰკითხა. კენანი: "რა მოხდა დოლან, რა უნდოდათ
იმ ნაბიჭვრებს?" დოლანი: "არ ვიცი. ვისი ფანი
ხარო მკითხეს. მე ვუთხარი ვისიც ვიყავი და შემდეგ ცემა
დამიწყეს".
შემდეგ
დაამატა. დოლანი: "კი მაგრამ, ისინი ხომ ჩვენი
თანაქალაქელები არიან?! რატომ მცემცეს?"
კენანმა
პასუხი გასცა. კენანი: "ისინი ჩვენი მტრები
არიან, მეგობარო. ისინი "ევერტონის" ფანები არიან. დედას ვუტირებთ, სახლში
რომ მივალთ!"
მივედით სახლში. კენანმა დაურეკა თავის
მეგობრებს და სულ რაღაც ერთ საათში 60-მდე "მწვანე"
შეიკრიბა. კენანი: "წავედით მეგობრებო, მაგათ
ვაჩვენოთ სეირი!"
კენანს ახლო მეგობარი ჰყავდა - ბობ
ტაილორი, წარმოშობით სამხრეთ ირლანდიელი. ბობი:
"მეგობარო, სხვებსაც ხომ არ შევატყობინოთ? შეიძლება დიდი ბრძოლა
ატყდეს". კენანი: "არ გვინდა მეგობარო,
მერსესაიდელებს ნუ შევაწუხებთ".
გავედით გარეთ, გზას
გავუყევით და მივადექით "ევერტონის ფან-კლუბს". კენანი შევარდა, მას ბობიც
მიჰყვა. კენანი: "ასე უნდა თქვე ნაბიჭვრებო?
გამოდით გარეთ!"
გაოცებული "ევერტონის" ფანები
სწრაფადვე გამოეცალნენ ბარს და გამოვიდნენ. შორს წავედით სამხრეთის
ბოლოში. კენანმა სრული ხმით უყვირა
მათ. კენანი: "თქვე ნაბიჭვრებო თქვენი დედაც!
დაიჭირეთ პატარა ბიჭი! მოდით აქთ, რა შეგიძლიათ!"
ატყდა
ჩხუბი, დაუნდობლად ურტყამდით. მეც მომხვდა ერთი-ორი, მაგრამ რაღაც კეტი
მოვნახე და რაც ძალა მქონდა ვურტყავდი. დაახლოებით ათი წუთის შემდეგ არც
ერთი "ევერტონელი" ფეხზე ვეღარ იდგა, კენანი კი
ყვიროდა. კენანი: "თქვენი დედა, ნაბიჭვრებო!
ასე გინდათ! სულ ესა ხართ?"
გამოვეცალეთ იქაურობას და
მივაშურეთ ირლანდიელების ბარს. იქვე, ირლანდიელების უბანში ერთი პატარა
ბარი იყო. ჩვენ სულ ამ ბარს ვსტუმრობდით. ბობმა ლაპარაკი
ჩამოაგდო.
ბობი: "კენან, ასე
გამწარებული არასდროს მინახიხარ. რა მოხდა
ასეთი?"
კენანი: "დოლანს ურტყამდნენ
მეგობარო, ეს დამპალი "ევერტონის" ფანები. დაახლოებით ექვსნი იქნებოდნენ
და მაგათ ვაჩვენე სეირი".
ბარში შემოვიდა ნაცისტური
დაჯგუფების ლეგენდარული წევრი - კობენი, იგივე
მწვანე თავი. კობენს ჩახლეჩილი ხმა ჰქონდა. ასე გამოიყურებოდა:
ჯინსის ქურთუკი, ჯინსის შარვალი, თავზე ნაცისტური ნიშნები და შუბლზე ჯვარი
ჰქონდა ამოტვიფრული.
კობენი: "ჰეი,
მეგობრებო, როგორ ხართ?" კენანი მივარდა ჩაეხუტა, გადაეხვია
მეგობრულად.
კენანი: "როგორ ხარ,
კობენ? სად დაიკარგე?" კობენი: "ირლანდიაში ვიყავი,
მეგობარო". კენანი: "როგორ მიხარია შენი დანახვა?! კიდევ ერთი
ძალა ისევ შემოგვემატა შენი სახით".
კობენმა შემომხედა და მკითხა კობენი:
"სადაური ხარ, ბიჭო?"
მე შემეშინდა ცოტა, მაინც კობენი
იყო და ბოლოს მაინც
გავბედე და
ვუთხარი. პატრიკი: "ირლანდიელი". კობენი: "ვაა, ჩემი
თანამემამულე ყოფილხარ, კარგია".
შემდეგ ამოიოხრა და
გააგრძელა. კობენი: "ლონდონელებთან ჩემს გვერდით
დაჯდები".
მე ცოტა შემეშინდა, მაგრამ მაინც გამიხარდა
კობენის გვერდით რომ დავჯდებოდი.
შემდეგ კი ამოიოხრა
კენანმა და თქვა. კენანი: "წავედით მეგობრებო, ხვალ დიდი დღე
გველის".
აი, გათენდა ახალი დღე. როგორც ყოველთვის,
პირი დავიბანე, ვისაუზმე და კენანთან წასასვლელათ მოვემზადე. გზას
მივუყვებოდი და ამ ლამაზ ქალაქს ვაკვირდებოდი თან, რომელსაც ლივერპული
ჰქვია და ვამაყობდი, აქ რომ ვცხოვრობდი". აი, კენანის სახლს
მივადექი, კარზე დავაზარუნე და ისმის ხმა: "შემოდი, კარი
ღიაა!" შევედი შიგნით, კობენი და უცხო პირები დამხვდნენ. ცოტა
შემეშინდა, მაგრამ მისალმება მაინც
ვთქვი. პატრკი:
"გამარჯობათ!" კობენი: "ჰეი, მეგობარო. დაკეტე
კარი, შემოდი, ლუდი დავლიოთ".
კარი დავხურე და
სკამისკენ გავემართე. კენანი გამოვიდა ამ
დროს. კენანი: აბა როგორ ხართ? ხომ არ
მოიწყინეთ? სულ მალე გავალთ."
უკვე გავდიოოდით, როცა
კობენმა დამიძახა. კობენი: "მოდი აქ
მეგობარო!" და გამომიწოდა წითელი ხასხასა "ლივერპულის" მაისური და
თან დააყოლა. კობენი: "ეს მაისური დღეიდან
შენია და შენ მისი წევრი ხარ, ის კი შენი. შენ ის არასდროს უნდა დატოვო
მარტო!"
ეს სიტყვები გაგონილი მქონდა უკვე. როდესაც
პირველად "ენფილდზე" მივედი, ამ სიმღერას
ვმღეროდით. აღრფთოვანებას ვერ ვმალავდი და ბოლოს მაინც
ვთქვი. პატრიკი: "მადლობ კობენ, დიდი მადლობა
ამ საჩუქრისთვის! სიცოცხლის ბოლომდე ეს მაისური ჩემთან ერთად
იქნება!"
კობენმა ჩაიცინა და
თქვა. კობენი: "აი, ეს მომწონს უკვე კარგი
მეგობარი ხარ!"
გავემართეთ "ენფილდისკენ". ყველა ჩვენ
მოგვშტერებოდა. დაახლოებით 120 "მწვანე" ვიქნებოდით, ბევრი გზაში
შემოგვიერთდა. ერთი-ორის გაცნობაც მოვასწარი. ისინი მერსესაიდულ დიალექტზე
ლაპრაკობდნენ, ჩემთვის ცოტა გაუგებრად.
აი, შევედით
"ენფილდზე", როგორ ყოველთვის "ლივერპულის" ჰიმნი, შემდეგ ემოციები და ბოლოს
მოგებული თამაში. ამაყად მოვდიოდი გზისკენ, მაგრამ ამ დროს უკნიდან იყვირა
ვიღაცამ:
"შეჩერდით!"
ეს კაცი
მერსესაიდელების ერთ-ერთი მეთაური იყო, სახელად - ბრედ მაკლეინი,
წარმოშობით შოტლანდიელი. ბრედი: "რა იყოთ
ბიჭებო, ასე უნდა გაუშვათ ეს დამპლები? არ
მივბეგვოდ?"
კობენმა ჩაიცინა და
თქვა. კობენი:
"წავედით!"
ქუჩის მარცხენა მხარეს გადავედით, გავუყევით
და გავიგონეთ ხმა, როგორ მღეროდნენ "ნიუკასლის" ჰიმნს. ამ დროს ბრედი
პირველი მიდიოდა, დაახლოებით ორასორმოცდაათი კაცი ვიქნებოდით, ბრედი წინ
გადგა და დაუძახა. ბრედი: "ჰეი, ნაბიჭვრებო!
წამოდით რა შეგიძლიათ!"
"ნიუკასლის" ფანებმა იცოდნენ,
რაც ელოდათ, მაგრამ მაინც წამოვიდნენ. აი, მივუახლოვდით სანაპიროს. ბრედმა
თავისი ქურთუკი გაიხადა და ყვირილით მათკენ გაექანა. ჩვენც მივყევით. ისინი
სულ რაღაც ორმოცდაათამდე იქნებოდნენ. ბრედი დაუნდობლად იბრძოდა. ჩვენგან
გამოირჩეოდა ახალბერდა კრისი. მას მარჯვენაში ძალიან ძლიერი დარტყმა
ჰქონდა.
როცა მოვრჩით ყველაფერს და "ნიუკასლის" ფანები
სიკვდილამდე მივიყვანეთ, კრისისკენ გავემართე. პატრიკი:
"გამარჯობა კრის!" კრისი:
"გაგიმარჯოს".
მერსესაიდული დიალექტი მასაც მაგრად
გააჩნდა. პატრიკი: "ძალიან კარგად ჩხუბობ,
ძმაო". კრისი: "დიდი მადლობა! ეს კიდევ
არაფერია, ჩვენი ძალა ჯოჯოხეთში უნდა დავამტკიცოთ!"
ვერ
მივხვდი თავიდან, თუ რას გულისხმობდა, ამიტომ
ვკითხე. პატრიკი: "ეგ რას ნიშნავს,
ძმაო?" კრისი: "შენ ახალი ხარ. ეს იმას
ნიშნავს, რომ შემდეგი გასეირნება საზარელი იქნება. მანჩესტერში მივდივართ,
ჯოჯოხეთში ჩავდივართ!"
საინტერესო იყო, თუ რა გველოდა
მანჩესტერში. კრისი ბრედის ჯგუფში იყო, თუმცა ირლანდიელი
იყო!
ბრედმა ლაპარაკი
ჩამოაგდო. ბრედი: "მოდი კრისი შენ ჯგუფში
გადმოვა - პატრიკი ჩემთან!"
კენანი არ თანხმდებოდა,
მაგრამ ბრედმა სთხოვა! კენანი: "კარგი,
მეგობარო".
კენანი მომიბრუნდა და
მითხრა. კენანი: "აბა ძმაო, შენ იცი. ახალი მეგობრები, ახალი
თავგადასავლები... არ შეგვარცხვინო ბიჭო, მაგრად
იდექი!"
ბრედმა მითხრა, - წამოდი
წავიდეთო. მეც გავყევი, ცოტა ხნის მერე ბარში შეუხვიეთ, რის
აბრაზეც ამოტვიფრული იყო: "შენ არასდროს იქნები
მარტო!"
ბრედმა გამაცნო ახალი ხალხი, რომელიც სულ არ
გვანდნენ ირლანდიელებს. უფრო შოტლანდიური და ინგლისური წარმოშობის იყვნენ
და ბოლოს მითხრა. ბრედი: "მაშ ასე მეგობარო,
დღეიდან შენ ჩვენი გუნდის წევრი ხარ. ჩვენ არასდროს მიგატოვებთ და შენც
ჩვენს გვერდით იქნები ყოველთვის".
მეც გამიხარდა, რა
თქმა უნდა, ბრედის ჯგუფი გაცილებით დიდი იყო, ვიდრე
ირლანდიელების.
უკვე სახლისკენ მივდიოდი, რომ დავინახე,
როგორ ცემდნენ ვიღაც ქალს ორი კაცი. მეც მივედი, რა თქმა უნდა, ერთს
მოვდე, მაგრამ მეორემ ჩემი დაკავება სცადა. ამ დროს ჯიბეში დანა მქონდა.
მოვასწარი და ფეხზე გადავუსვი... ავაყენე ქალბატონი და მეც სწრაფათვე
გავეცალე იქაურობას.
შემდეგ როგორც გაირკვა, ესენი
"ევერტონის" ფანები იყვნენ.
მეორე დღეს მივედი ბარში.
ბრედი დამხვდა გახარებული სახით, მეც
გამიკვირდა. ბრედი: "ყოჩაღ ძმაო, დიდი ხანია
ეს გვინდონდა. "ევერტონის" ფანებთან რამე ბრძოლა ჩამოგვეგდო, შენ კი ეს
პირველივე ცდაზე მოახერხე".
მე
ვუპასუხე. პატრიკი: "კი, მაგრამ მე ხომ ერთი
იმათიანი დავჭერი". ბრედი: არაუშავს ძმაო,
სამაგიეროდ ახლა ძალიან მაგრად ვცემთ".
მეც ჩავიცინე და
ბრედს ვკითხე. პატრიკი: "შემდეგი მატჩი
ვისთან გვაქვს, ბრედ?"
მეც მივხვდი კრისის ნათქვამს. ამ დროს
ქუჩაში ლურჯებში გამოწყობილი ხალხი დავინახეთ, რომელიც ჩვენსკენ
მოემართებოდნენ. მე მივხვდი, თუ რა მოხდებოდა, მაგრამ წყნარად შევხვდით.
კრისი ჩვენს გვერდზე სწრაფადვე გაჩნდა.
"ევერტონის"
ფანების მეთაურს ჯონი ერქვა. ჯონმა კარები შემოაღო და
იღრიალა. ჯონი: "ეს რა ქენით, ნაბიჭვრებო?
შვილი დამიჭერით!"
მე მივხვდი, თუ რა
უნდოდა.
კრისმა სწრაფადვე
უპასუხხა. კრისი: "შენი შვილი
ნაბიჭვარია".
ამაზე ჩხუბი ატყდა. კრისმა ლუდის კათხა
თავში ჩაარტყა და თავი გაუტეხა, ეს კიდევ ერთი მიზეზი, რომ ჩხუბი
ჩამოვარდნილიყო ჩვენს შორის. როგორც იქნა შეკავება მოვახერხეთ. კრისი
ძალიან ძლიერი იყო, ამიტომ გაჭირდა
შეკავება.
კრისი: "წამოდით გარეთ
ნაბიჭვრებო, სანაპიროსკენ!"
სანაპიროსკენ გავემართეთ.
მე არ ვიცოდი, ბრედს რა ჰქონდა ჩაფიქრებული. ეს ყველაფერი ბრედს გააზრებული
ჰქონდა უკვე. კენანისა და კობენის ჯგუფი იქ ჩუმად
გველოდებოდნენ.
სანაპიროს
მივადექით.
კრისმა იყვირა, - თქვენი დედაც ნაბიჭვრებო,
დავცხოთო. ჩხუბი ატყდა. დაახლოებით ერთი წუთის მერე უკნიდან ირლანდიელები
მოგვეხმარნენ, რომელთაც დაუნდობლად სცემეს წინიდან-უკნიდან. ორივე მხრიდან
"ევერტონელებს" თავზარი ჰქონდათ დაცემული, არ იცოდნენ, როგორ აერიდათ
ირლანდიელების მუშტი. უკვე ძალიან ცუდ დღეში ჩააგდეს ირლანდიელებმა...
შემდეგ მოსაღამოვდა... ლუდის ბარში ვისხედით და ბრედი წარსულზე
მელაპარაკებოდა.
ბრედი: "წადი ახლა
მეგობარო სახლში, ხვალ შევხვდებით!"
მეც გამოვემართე
სახლში, მაგრამ სანამ სახლში მივიდოდი, "ენფილდის" წინ ჩავიარე. მინდოდა
მეგრძნო მისი
ძალა!"
dzaan magaria shemdegs velodebi !
