გათენდა.
როგორც ყოველთვის, ინგლისში ბურუსით თენდება. ახალი გადმოსული ვართ
ლივერპულში, ჩვენი ოჯახი ირლანდიიდან გამოგვასახლეს. აქ არც თუ ისე ბევრი
ნაცნობი მყავს უფრო ინგლისელები, ორი ირლანდიელი.
ჩავიცვი
ბათინკები, კურტკა, ვისაუზმე და გზა გაუდექი. ჩემი ყველა მეგობარი
"ლივერპულის" ფანია, მე კი "დერბი სითის" გულშემატკივარი ვიყავი, როცა
ირლანდიაში ვცხოვრობდი.
ჩემი მეგობარმა დოლან დობერტმა მომაკითხა, ირლანდიელი იყო ისიც წარმოშობით.
დოლანი:"როგორ ხარ, პატრიკ?"
(პატრიკ ორბელი - ჩემი სახელი და გვარია ბაბუას საპატივცემულოდ).
პატრიკი:"შენ როგორ ხარ, დოლან? ამ დილა ადრიან აქ რამ მოგიყვანა?"
დოლანი:"პატრიკ, ორი ბილეთი ვიშოვე, მამაჩემა "ენფილდის" დარაჯად დაიწყო მუშაობა. "დერბი სითის" ეთამაშება "ლივერპული", ხომ წამოხვალ?"
პატრიკი:კი დოლან, წამოვალ. სხვებსაც რომ ვუთხრათ, ხომ შეიძლება?"
დოლანი:"ბრიედის მამას ხელფასი არ აუღია, არ მგონია წამოვიდეს".
(დერი - სამხრეთ ირლანდიელი ბიჭი იყო, ბაბუა ზრდიდა, მშობლები ავტოკატასტროფაში დაეღუპა).
დოლანი:"კარგი".
ამ ლაპარაკში მამაც შემოვიდა ოთახში და მითხრა:
(მამაჩემი სახელად - გუს გორტმანდი)
მამა:"შვილო, ხვალ მანქანა უნდა შევაკეთოთ და მერე გასაყიდად გავიყვანოთ".
ჩვენ არც ისე მდიდრები ვიყავით, ამიტომ ხანდახან ნივთების გაყიდვაც გვიწევდა...
პატრიკი:"კარგი, მამა!"
მაგრამ მე ვიცოდი, რომ ხვალ მატჩი იყო "ლივერპულსა" და "დერბის" შორის. მე და ჩემი მეგობარი დოლანი ავდექით რობერტთან. წასასვლელად მოვემზადეთ.
(რობერტ დენიელსი - ინგლისელი ბიჭი, რაც თავი მახსოვს სულ შეთხელებული თმებით დადის).
მივაკითხეთ რობერტს, კარი დედამისმა ქალბატონმა ჯენეტმა გაგვიღო.
დოლანი:"გამარჯობათ, ქალბატონო კენეტ!"
ქალბატონი ჯენეტი: "გამარჯობათ, ბიჭებო შემოდით, რობერტს ახლავე გავაღვიძებ".
მართლაც მაგარი სახლი ჰქონდა რობერტს, გარშებო სულ "ლივერპულის" დროშით და აქსესუარებით სავსე.
აი რობერტიც ადგა.
რობერტი:"რა არის ბიჭებო, რა მოხდა?"
დოლანი: "არ იცი? ხვალ მატჩია!"
რობერტმა ჩაიცინა და თქვა:
რობერტი:"მე ეგ 1 კვირის წინ ვიცოდი".
დოლან დაღონდა, მარა მაინც გააგრძელა.
დოლანი:"ხომ წამოხვალ, რობერტ?"
რობერტი:"რა თქმა უნდა, დოლან. ჩვენ სამხრეთისკენ დავდჯებით".
ჩვენ მაინც და მაინც არ ვიცოდით, რას ნიშნავდა სამხრეთის მხარე, ამიტომ ვკითხე, აეხსნა რატომ მაქეთ და არა სხვაგან?
პატრიკი:"რატომ მაქეთ, დოლან?"
დოლანი:"მანდ ნამდვილი ფანები სხდებიან, მეგობარო".
ჩვენ
რობერტის გარეგნობა გვაკვირვებდა, თუ ასე რატომ დადიოდა, ტყავის ქურთუკი,
დიდი ბათინკები და მთლიაბად დაბალი თმები. დოლანი ძალიან ცნობისმოყვარე
ბიჭი იყო, ამიტომ უთხრა აეხსნა რატომ ჰქონდა ასე.
დოლანი:"რობერტ, ასე რატომ გამოიყურები?"
რობერტი: "როგორ გამოვიყურები, დოლან?"
დოლან: აი ასეთი ტანსაცმლით და არ ვიცი კიდევ ბევრი სხვა რამით
რობერტი: "ნამდვილ
ფანებს ასე აცვიათ მეგობარო, ფანობა მხოლოდ სტადიონზე მისვლას არ ნიშნავს,
ჩვენ სტადიონის გარეთაც ვარკვევთ ჩვენ შეხედულობას".
დოლანს
ცუდი ფერი დაედო, შეეშინდა ალბათ, მეც რამე არ მომივიდესო მას
ირლანდიელისგან განსხვავებით მებრძოლი სული არ ჰქონდა ისეთი, როგორც სხვა
ირლანდიელებს.
მე ჩავიცინე და ვთქვი.
პატრიკი: "რობერტ, მეც მინდა ასე ვიყო, მეც მინდა გარეთ ვარკვიო სხვა საქმეები".
რობერტმა გაიღიმა და ჩასაცმელად მოემზადა მანამდე კი დააყოლა.
რობერტი:"მოემზადეთ ბიჭებო, კენანთან მივდივართ".
კენანი
ყველაზე მრისხანე ადამიანი იყო, ვინც მე შემხვედრია. არავის ინდობდა,
სასტიკათ უსწორდებოდა. მე მინახავს მისი ჩხუბი. რობერტის ახლო მეგობარი იყო
იგი.
გავედით და ქუჩაში ვხედავთ "დერბის" ფანები როგორ მღერიან თავიანთ გუნდის სიმღერას.
რობერტს
სახე შეეცვალა და გვითხრა, მოემზადეთო. რობერტმა ერთი იყვირა, თქვენი
დედაც ნაბიჭვრებოო და გავიქეცით კენანისკენ სრული სისწრაფით, მივრბოდით და
"დერბის" გამწარებული ფანები მოგვდევდნენ. როგორც იქნა, მივაღწიეთ კენანის
სახლს... კენანი გამოვარდა...
კენანი:"რა ხდება, ბიჭებო?"
რობერტი:ამათი დედა კენან, ერთი საათია მოგვზდევენ, დასავლეთ მხარეს თავიანთი გუნდის სიმღერას მღეროდნენ".
კენანი:"აქ მოიცადეთ!"
კენანთან ერთად კიდევ 15 ფანი გამოვიდა მისი სახლიდან, გაეკიდნენ "დერბის" ფანებს... ახლა ჩვენები მისდევდნენ. სამხრეთ სანაპიროზე დაიჭირეს და სიკვდილთან თვალებში ჩაახედეს, მერე კი დოლანს და მე კენანმა გვითხრა.
კენანი: "გაარტყით ამ ნაბიჭვრებს, რატომ არ ურტყამთ, ისინი თქვენ გამოგეკიდნენ?!"
დოლანი
გულზე მოვიდა და თავში ისეთი მოზდო ერთ-ერთ ფანს, რომ სისხლმა იფეთქა. მეც
მომინდა ჩხუბი, მე ხომ ირლანდიელი ვიყავი და მეც შეუტიე. შემდეგ გზას გავუდექით, კენანმა მოგვიყვა ასეთ წესებზე მცირეოდენი რამ და გვითხრა.
კენანი: "ესენი არაფერი არიან, ბიჭებო! როცა მანჩესტერელები და ლონდონელები ჩამოვლენ, დანარჩენს თქვენც მიხვდებით. დღეიდან თქვენ კოპები ხართ, ბიჭებო!"
იმ დღეს გვითხრა კენანმა, რომ თავისთან დავრჩენილიყავით. ასეც მოვიქეცით, დოლანს ძალიან გაუხარდა. მეორე
დღე გათენდა ჩვენც ავდექით. კენანმა შემწვარი ხორცი დაგვახვედრა, აიღეთ
ბიჭებო, ირლანდიულად მივირთვათო. კარზე ამ დროს რობერტმაც დააკაკუნა. ყველანი მაგიდასთან ჩამოვსხედით და კენანმა თავის ამბების მოყოლა დაიწყო, ბოლოს კი თქვა.
კენანი:"დღეიდან ჩემი გუნდის წევრები ხართ, ბიჭებო!"
სიხარულისგან ცაში დავფრინავდით. აი, ვიცმევდით ტანსაცმელს, მაგრამ კენანმა ქურთუკი გამოგვართვა მე და დოლანს და მწვანე ქურთუკები გამოგვიტანა, რაზეც მწვანე მამალი ეხატა უკან.
კენანი: "ეს ჩვენი სიმბოლოა, მეგობრებო!"
წავედით... "ენფილდს" მიუახლოვდით და წინ დავინახეთ ვიღაც კაცის ქანდაკება, კენანმა აგვიხსნა თუ ეს ვისი ქანდაკება იყო. შევედით "ენფილდზე". თამაში
დაიწყო და რაღაც მელოდია ჩამესმის ყურში და კენანი მეუბნება, შენც იმღერე
მეგობაროო. ასე და ასე სიმღერები იცვლებოდა, ჩვენც ავყევით. გავიდა პირველი გოლი, სიხარულისგან ზანზარებდა მოედანი და აი სასტვენიც ხმაც.
ვეღარ ვლაპარაკობდი, ხმა აღარ მქონდა ამდენი ყვირილისგან, მაგრამ წავედით ხმა გაისმა. კენანმა ძველი ლივერპულის ბაზარზე წაგვიყვანა, როგორ ვიცი, კარგა ხნის წინ დაანგრიეს ეს შენობა... დაახლოებით 50 ფანი დაგვხა იქ, ზუსტად ასეთ კურტკებში გამოწყობილნი, რაღაცას ან ვიღაცას უცდიდნენ და აი კენანის ხმაც გაისმა.
კენანი:"წავედით, ბიჭებო!"
იქიდან ვხვდებოდით, რომ ვიღაცები მორბოდნენ და აი, ატყდა ჩხუბი. ჩვენ ირლანდიელები ვიყავით, ამიტო არავის ვინდობდით. თითქოს მომეწონა ეს ყველაფერი და გახარებული წამოვედით იქიდან.
კენანი: "მომავალ კვირას "ნიუკასლი" ჩამოდის, ბიჭებო და მოემზადეთ!"
ჩვენ დავიშალეთ და მომდევნო თამაშისთვის მოვემზადეთ.
maiko_gerrard იგივე მაიკო შაღაშვილი, რომელიც ჩვენი საიტის მომხმარებელია, "ლივერპულის" ქართველი ფანებიდან ერთ-ერთი ყველაზე მაგარი ფანია. ამაში თავად დარწმუნდებით, როდესაც მის ჩანაწერებს წაიკითხავთ.
ლევან აბესაძის (lenny) მოთხრობათა კრებულია, რომელშიც მთავარი გმირი პატრიკ ორბელი ირლანდიიდან მერსისაიდში გადმოსახლებული ბიჭია, რომელსაც "ლივერპულის" ფანებთან ერთად მრავალი ისტორია გადახდება თავს.
გათენდა.
როგორც ყოველთვის, ინგლისში ბურუსით თენდება. ახალი გადმოსული ვართ
ლივერპულში, ჩვენი ოჯახი ირლანდიიდან გამოგვასახლეს. აქ არც თუ ისე ბევრი
ნაცნობი მყავს უფრო ინგლისელები, ორი ირლანდიელი.
ჩავიცვი
ბათინკები, კურტკა, ვისაუზმე და გზა გაუდექი. ჩემი ყველა მეგობარი
"ლივერპულის" ფანია, მე კი "დერბი სითის" გულშემატკივარი ვიყავი, როცა
ირლანდიაში ვცხოვრობდი.
ჩემი მეგობარმა დოლან დობერტმა მომაკითხა, ირლანდიელი იყო ისიც წარმოშობით.
დოლანი:"როგორ ხარ, პატრიკ?"
(პატრიკ ორბელი - ჩემი სახელი და გვარია ბაბუას საპატივცემულოდ).
პატრიკი:"შენ როგორ ხარ, დოლან? ამ დილა ადრიან აქ რამ მოგიყვანა?"
დოლანი:"პატრიკ, ორი ბილეთი ვიშოვე, მამაჩემა "ენფილდის" დარაჯად დაიწყო მუშაობა. "დერბი სითის" ეთამაშება "ლივერპული", ხომ წამოხვალ?"
პატრიკი:კი დოლან, წამოვალ. სხვებსაც რომ ვუთხრათ, ხომ შეიძლება?"
დოლანი:"ბრიედის მამას ხელფასი არ აუღია, არ მგონია წამოვიდეს".
(დერი - სამხრეთ ირლანდიელი ბიჭი იყო, ბაბუა ზრდიდა, მშობლები ავტოკატასტროფაში დაეღუპა).
დოლანი:"კარგი".
ამ ლაპარაკში მამაც შემოვიდა ოთახში და მითხრა:
(მამაჩემი სახელად - გუს გორტმანდი)
მამა:"შვილო, ხვალ მანქანა უნდა შევაკეთოთ და მერე გასაყიდად გავიყვანოთ".
ჩვენ არც ისე მდიდრები ვიყავით, ამიტომ ხანდახან ნივთების გაყიდვაც გვიწევდა...
პატრიკი:"კარგი, მამა!"
მაგრამ მე ვიცოდი, რომ ხვალ მატჩი იყო "ლივერპულსა" და "დერბის" შორის. მე და ჩემი მეგობარი დოლანი ავდექით რობერტთან. წასასვლელად მოვემზადეთ.
(რობერტ დენიელსი - ინგლისელი ბიჭი, რაც თავი მახსოვს სულ შეთხელებული თმებით დადის).
მივაკითხეთ რობერტს, კარი დედამისმა ქალბატონმა ჯენეტმა გაგვიღო.
დოლანი:"გამარჯობათ, ქალბატონო კენეტ!"
ქალბატონი ჯენეტი: "გამარჯობათ, ბიჭებო შემოდით, რობერტს ახლავე გავაღვიძებ".
მართლაც მაგარი სახლი ჰქონდა რობერტს, გარშებო სულ "ლივერპულის" დროშით და აქსესუარებით სავსე.
აი რობერტიც ადგა.
რობერტი:"რა არის ბიჭებო, რა მოხდა?"
დოლანი: "არ იცი? ხვალ მატჩია!"
რობერტმა ჩაიცინა და თქვა:
რობერტი:"მე ეგ 1 კვირის წინ ვიცოდი".
დოლან დაღონდა, მარა მაინც გააგრძელა.
დოლანი:"ხომ წამოხვალ, რობერტ?"
რობერტი:"რა თქმა უნდა, დოლან. ჩვენ სამხრეთისკენ დავდჯებით".
ჩვენ მაინც და მაინც არ ვიცოდით, რას ნიშნავდა სამხრეთის მხარე, ამიტომ ვკითხე, აეხსნა რატომ მაქეთ და არა სხვაგან?
პატრიკი:"რატომ მაქეთ, დოლან?"
დოლანი:"მანდ ნამდვილი ფანები სხდებიან, მეგობარო".
ჩვენ
რობერტის გარეგნობა გვაკვირვებდა, თუ ასე რატომ დადიოდა, ტყავის ქურთუკი,
დიდი ბათინკები და მთლიაბად დაბალი თმები. დოლანი ძალიან ცნობისმოყვარე
ბიჭი იყო, ამიტომ უთხრა აეხსნა რატომ ჰქონდა ასე.
დოლანი:"რობერტ, ასე რატომ გამოიყურები?"
რობერტი: "როგორ გამოვიყურები, დოლან?"
დოლან: აი ასეთი ტანსაცმლით და არ ვიცი კიდევ ბევრი სხვა რამით
რობერტი: "ნამდვილ
ფანებს ასე აცვიათ მეგობარო, ფანობა მხოლოდ სტადიონზე მისვლას არ ნიშნავს,
ჩვენ სტადიონის გარეთაც ვარკვევთ ჩვენ შეხედულობას".
დოლანს
ცუდი ფერი დაედო, შეეშინდა ალბათ, მეც რამე არ მომივიდესო მას
ირლანდიელისგან განსხვავებით მებრძოლი სული არ ჰქონდა ისეთი, როგორც სხვა
ირლანდიელებს.
მე ჩავიცინე და ვთქვი.
პატრიკი: "რობერტ, მეც მინდა ასე ვიყო, მეც მინდა გარეთ ვარკვიო სხვა საქმეები".
რობერტმა გაიღიმა და ჩასაცმელად მოემზადა მანამდე კი დააყოლა.
რობერტი:"მოემზადეთ ბიჭებო, კენანთან მივდივართ".
კენანი
ყველაზე მრისხანე ადამიანი იყო, ვინც მე შემხვედრია. არავის ინდობდა,
სასტიკათ უსწორდებოდა. მე მინახავს მისი ჩხუბი. რობერტის ახლო მეგობარი იყო
იგი.
გავედით და ქუჩაში ვხედავთ "დერბის" ფანები როგორ მღერიან თავიანთ გუნდის სიმღერას.
რობერტს
სახე შეეცვალა და გვითხრა, მოემზადეთო. რობერტმა ერთი იყვირა, თქვენი
დედაც ნაბიჭვრებოო და გავიქეცით კენანისკენ სრული სისწრაფით, მივრბოდით და
"დერბის" გამწარებული ფანები მოგვდევდნენ. როგორც იქნა, მივაღწიეთ კენანის
სახლს... კენანი გამოვარდა...
კენანი:"რა ხდება, ბიჭებო?"
რობერტი:ამათი დედა კენან, ერთი საათია მოგვზდევენ, დასავლეთ მხარეს თავიანთი გუნდის სიმღერას მღეროდნენ".
კენანი:"აქ მოიცადეთ!"
კენანთან ერთად კიდევ 15 ფანი გამოვიდა მისი სახლიდან, გაეკიდნენ "დერბის" ფანებს... ახლა ჩვენები მისდევდნენ. სამხრეთ სანაპიროზე დაიჭირეს და სიკვდილთან თვალებში ჩაახედეს, მერე კი დოლანს და მე კენანმა გვითხრა.
კენანი: "გაარტყით ამ ნაბიჭვრებს, რატომ არ ურტყამთ, ისინი თქვენ გამოგეკიდნენ?!"
დოლანი
გულზე მოვიდა და თავში ისეთი მოზდო ერთ-ერთ ფანს, რომ სისხლმა იფეთქა. მეც
მომინდა ჩხუბი, მე ხომ ირლანდიელი ვიყავი და მეც შეუტიე. შემდეგ გზას გავუდექით, კენანმა მოგვიყვა ასეთ წესებზე მცირეოდენი რამ და გვითხრა.
კენანი: "ესენი არაფერი არიან, ბიჭებო! როცა მანჩესტერელები და ლონდონელები ჩამოვლენ, დანარჩენს თქვენც მიხვდებით. დღეიდან თქვენ კოპები ხართ, ბიჭებო!"
იმ დღეს გვითხრა კენანმა, რომ თავისთან დავრჩენილიყავით. ასეც მოვიქეცით, დოლანს ძალიან გაუხარდა. მეორე
დღე გათენდა ჩვენც ავდექით. კენანმა შემწვარი ხორცი დაგვახვედრა, აიღეთ
ბიჭებო, ირლანდიულად მივირთვათო. კარზე ამ დროს რობერტმაც დააკაკუნა. ყველანი მაგიდასთან ჩამოვსხედით და კენანმა თავის ამბების მოყოლა დაიწყო, ბოლოს კი თქვა.
კენანი:"დღეიდან ჩემი გუნდის წევრები ხართ, ბიჭებო!"
სიხარულისგან ცაში დავფრინავდით. აი, ვიცმევდით ტანსაცმელს, მაგრამ კენანმა ქურთუკი გამოგვართვა მე და დოლანს და მწვანე ქურთუკები გამოგვიტანა, რაზეც მწვანე მამალი ეხატა უკან.
კენანი: "ეს ჩვენი სიმბოლოა, მეგობრებო!"
წავედით... "ენფილდს" მიუახლოვდით და წინ დავინახეთ ვიღაც კაცის ქანდაკება, კენანმა აგვიხსნა თუ ეს ვისი ქანდაკება იყო. შევედით "ენფილდზე". თამაში
დაიწყო და რაღაც მელოდია ჩამესმის ყურში და კენანი მეუბნება, შენც იმღერე
მეგობაროო. ასე და ასე სიმღერები იცვლებოდა, ჩვენც ავყევით. გავიდა პირველი გოლი, სიხარულისგან ზანზარებდა მოედანი და აი სასტვენიც ხმაც.
ვეღარ ვლაპარაკობდი, ხმა აღარ მქონდა ამდენი ყვირილისგან, მაგრამ წავედით ხმა გაისმა. კენანმა ძველი ლივერპულის ბაზარზე წაგვიყვანა, როგორ ვიცი, კარგა ხნის წინ დაანგრიეს ეს შენობა... დაახლოებით 50 ფანი დაგვხა იქ, ზუსტად ასეთ კურტკებში გამოწყობილნი, რაღაცას ან ვიღაცას უცდიდნენ და აი კენანის ხმაც გაისმა.
კენანი:"წავედით, ბიჭებო!"
იქიდან ვხვდებოდით, რომ ვიღაცები მორბოდნენ და აი, ატყდა ჩხუბი. ჩვენ ირლანდიელები ვიყავით, ამიტო არავის ვინდობდით. თითქოს მომეწონა ეს ყველაფერი და გახარებული წამოვედით იქიდან.
კენანი: "მომავალ კვირას "ნიუკასლი" ჩამოდის, ბიჭებო და მოემზადეთ!"
ჩვენ დავიშალეთ და მომდევნო თამაშისთვის მოვემზადეთ.
