დღეს რაღაც ცუდ ხასიათზე გავიღვიძე, ალბათ გუშინ ბევრი მომივიდა ყავამაც ვერ მიშველა ლოთი კაცივით დავაბიჯებ.
გამოვედი გარეთ სუფთა ჰაერი, რა ჯობია ამას?! წავალ ახლა კენანს გავუვლი.
კარზე დავუკაკუნე კენანს და ამ დროს კობენმა გააღო კარი.
კობენი: "როგორ ხარ მეგობარო სად დაიკარგე?"
პატრიკი: "არც ისე კარგად, ბევრი მომივიდა გუშინ".
კობენი: "კენანს ძინავს ძმაო, გუშინ შენ რომ წახვედი, კიდევ ბევრი დალია".
პატრიკი: "არაუშავს, დაველოდოთ და რომ გაიღვიძებს, ჰარისთან წავიდეთ".
კობენი: "კარგი მეგობარო".
კენანი გამობარბაცდა ძლივს, ჯერ თავიდან ვერც დგებოდა, მერე ძლივს ადგა, თან ტანსაცმლით... ცივი შხაპი, შემდეგ გამოიცვალა.
კენანი: "წავედით ბიჭებო, დღეს თამაშია. ბარში წავიდეთ".
ბარის გზას მივუყვებით, კრისი შეგვხდა ამ დროს.
კრისი: "როგორ ხართ? სად დაიკარგეთ?"
კენანი: "ეგ მგონი შენ უნდა გკითხოთ".
კრისი: "მე ძია რობისთან ვცხოვრობ".
პატრიკი: "არ წამოვა ბიძაშენი მატჩზე დღეს?"
კრისი: "არ ვიცი, ვეტყვი. წამოდით ბიჭებო, ოლივერს გავუაროთ და შემდეგ წავიდეთ ბარში".
ოლივერთან ავედით, კარები გააღო სწრაფადვე, კრისის ფეხის ხმას ალბათ კილომეტრებში ცნობს.
ოლივერი: "შემოდით მეგობრებო, ჩავიცმევ და წავიდეთ".
ოლივერმა ჩაიცვა და მის ქურთუკს დიდი ხნის გამნავლობაში ვაკვირდებოდი, წითელი ტყავის ქურთუკი, უკან "ლივერპულის" ჩიტით. ეს მართლაც შესანიშნავი ქურთუკი იყო, ასეთი მხოლოდ ხუთ ადამიანს ჰქონდა მთელ ლივერპულში. მათ "ენფილდის" არმია ერქვათ. ოდესღაც კრისიც და ისიც ამ ჯგუფის წევრები იყვნენ.
სულ მალე ბარშიც წავედით მაგრამ ამ დროს გამოჩდნენ "ევერტონის" ფანები, დაახლოებით ოცდაათი ფანი.
კენანმა ჩაილაპარაკა: "დაწყნარდით მეგობრებო, ისევ ეს დამპალი ჯონი".
ჯონი: "გამოხვედით თქვე ნაბიჭვრებო? ახლა კი ვეღარ გადამირჩებით! მიდით ბიჭებო დახოცეთ!!!"
ამ დროს ოლივერმა ერთს ყელში მოკიდა ხელი და ყველა შეჩერდა, ყვიროდა ოლივერი გამწარებით.
ოლივერი: "მოდით თქვე დამპლებო სულ ეს ხართ? სულ ეს შეგიძლიათ?"
ოლივერს ნერვებმა უმტყუნა და დაახლოებით ცხრამეტი წლის ბიჭს ყელი გამოჭრა. ამის გაკეთება და "ევერტონის" ფანების განრისხება ერთი იყო. კენანმა იყვირა.
კენანი: "გავიქეცით ბიჭებო!"
მივრბოდით ბარისკენ, რაც შეგვეძლო თან ვყვიროდით, - ჰარი! ჰარი!
როგორ იქნა, მივაღწიეთ, სადაც "მწვანეების" და "წითლების" მთელი არმია დაგვხვდა. მათ დანახვაზე "ევერტონის" ფანები მიიფანტნენ, მაგრამ თვითონაც იცოდნენ, რომ საშველი აღარ ექნებოდათ.
ცამეტი მათგანი სასიკვდილოდ სცემეს, ხოლო დანარჩენებმა გაქცევა მოასწრეს.
ბარში შევედით. იმდენი ვირბინეთ, ვეღარ ვსუნთქავდით, ის პატარა ბიჭი ძალიან შემეცოდა, მაგრამ მისი ბრალიც იყო რაღაც. ალბათ ოლივერის გამართლება მინდა, ვერ ვხვდები რატომ.
ოლივერი: "ერთი ლუდი თუ შეიძლება".
...და ფული ამოიღო
ჰარი: "აქ ფულს ლუდში არ ვიხდით მეგობარო!"
ოლივერი: "მე უფასო არაფერი მიყვარს!"
ჰარი: "ხო და მაშინ ვერც დალევ!"
ამის თქმა იყო და გაიწია ოლივერმა, მაგრამ დაკავება მოვახერხეთ.
კენანი: "თქვენ რა შარზე ხართ ბიჭო? დაწყნარდით რა გჭირთ?"
ჰარი: "ენფილდის" არმიის წევრი ასე არ უნდა მელაპარაკოს!"
ოლივერი: "ყოფილი!"
ჰარი: "თუნდაც, შენ ხომ მამაჩემის არმიელი იყავი?"
ოლივერი: "ვინ იყო მამაშენი?"
ჰარი: "ლეონარდ დუგლასი".
ოლივერი: "მამაშენი კარგი კაცი იყო, მაგრამ ეს შენ არ გეტყობა!"
ჰარი: "გაჩუმდი ნაბიჭვარო!"
კენანი: "მორჩით, გეყოთ! ყველას დაუძახეთ, თამაშზე გავიდეთ, "მწვანეები" იქ დაგვხვდებიან".
ჰარი: "კარგი ახლავე, ძმაო".
ოციოდე წუთის შემდეგ გზას გავუდექით. გზად შემოგვიერთდა დოლანიც.
კენანი: "სად იყავი დოლან, აქამდე?"
დოლანი: "სასწავლებელში ლექცია მქონდა".
კენანი: "ნეტა მეტი საქმე არ გაქვს? რას დადიხარ?"
დოლანი: "მინდა მილიონერი გავხდე".
კენანი: "მეც მინდოდა, მარა ახლა "მწვანე" ვარ. მორჩი ლაყბობას სხვა რა ხდება?"
დოლანი: "არაფერი. "ევერტონის" ფანები ძალიან მტრულად მიყურებენ".
კენანი: "აბა რა იქნება, "მწვანე" ხარ. მიკვირს აქამდე რომ არ მოგკლეს".
დოლანი: "რატომ?"
კენანი: "ოლივერმა იმათიანს ყელი გამოჭრა, ამიტომ ფრთხილად იყავი. დანა ატარე, ყოველი შემთხვევისთვის".
აი, "ენფილდსაც" მივახლოვდით. კარებთან "ბლექბერნის" ფანები ყვიროდნენ თავიანთ ჰიმნს, სიმღერას მე მაგას ვერ დავარქმევდი.
ჰარი: "ჰეი, თქვენ რას ბღავიხართ?"
იმათგან ვიღაც წინ გამოვიდა, მაღალი, უთმო, დიდი ბათინკებით.
ჰარი: "რა გქვია?"
როგორც გავიგეთ, ადამი ერქვა.
"ადამი მქვია!"
ჰარი: "ჰოდა, ადამ, შენი დედაც! მოდი რა შეგიძლია, სახეს გაგიერთიანებ, გავიდეთ აქედან შორს".
ადამი: "თამაშის შემდეგ უნდა ვნახო თქვენი დაღონებული სახეები. შემდეგ უფრო კარგად მიგბეგვავთ!"
ჰარი: "ეს გვებლატავება კიდეც, მოდი აქ შენი..."
კენანი: "ჰარი, არ გინდა. შეიკავე თავი, თამაშის შემდეგ იყოს".
თამაში დასრულდა ანგარიშით სამით-ნოლი "ლივერპულის" სასარგებლოდ.
ჰარი: "სად არიან ის ნაბიჭვრები?"
ამ დროს ისმის ხმა, - აქეთ, თქვე ნაბიჭვრებო!"
"მწვანეებიც" და "წითლებიც" გავეკიდეთ, ლივერპულის ძველ ბაზართან შეჩერდნენ. 30 კაცი იყო ამათ ცემას არაფერი უნდოდა, მაგრამ გვერდებიდნან დაახლოებით ას კაცამდე გამოვიდა. ახლა კი ყველაფერი გართულდა, მძიმე ბრძოლა გველოდა.
ჰარი: "დავცხოთ მაგათ დედაც!!!"
ატყდა ჩხუბი, სისხლის წვეთები... კრისი განწირულად ჩხუბობდა. აი, სულ ცოტაც, თითქმის ყველაფერი დამთავრდა, გავანადგურეთ "ბლექბერნის" ფანები, მაგრამ ისმის ხმა: "მიშველეთ"...
მე და კენანი გავიქეცით და რას ვხედავთ?! დოლანს დანა აქვს გაყრილი.
კენანმა ყვირილი მორთო.
კენანი: "ჩქარა საავადმყოფოში წავიყვანოთ! ისუნთქე ძმაო, ისუნთქე! არ მოკვდე, გეხვეწები!"
სულ რაღაც ორიოდე მეტრის გავლის შემდეგ დოლანმა თვალები დახუჭა და სამუდამოდ დაემშვიდობა "ენფილდს".
ჩვენი ხარჯებით დავასაფლავეთ და კუბოზე ზედ ამოვტვიფრედ ის სიტყვები, რომელიც "ენფილდზე" ყოველ წამს ისმის და მე მჯერა რომ, "ენფილდზე" მისი სული ყოველთვის იტრიალებს და დაგვეხმარება ნებისმიერ გამარჯვებაში.
"შენ არასოდეს იქნები მარტო, დოლან!"
