აი, ახლა აქვს გემო სტადიონზე წასვლას, ვინაიდან მოვიდა გაზაფხული.
განსაკუთრებით უქმეებზე. იმიტომ, რომ უქმეებზე თამაშები დღისითაა და მინდვრებს მზე დაჰნათის. რომც წამოწვიმოს, მაინც მზეა, მაინც რაღაცნაირი რბილი სითბოა და უქმე დროის გემოც ხომ თავისთავად დააჩნევს თავის კეთილ კვალს ამ ამბავს. არც მეტროში შეკვეტებას ჩქრობ და პაბებშიც სულ სხვანაირი ხალხმრავლობაა.
ინგლისში ფეხბურთი გრძელდება.
და მგონი, არასდროს დამთავრდება.
იმის მიუხედავად, რომ დღევანდელი ფეხბურთიდან სრულიად განდევნილია ყოველგვარი იდეალიზმი და მასში საბანკო საქმე მეტია, ვიდრე სპორტის ოდინდელი გულუბრყვილობა და სიკეთე, ინგლისში ფეხბურთს მაინც შერჩენია რაღაც ისეთი, რაც მის დიდებულ წარსულზე მეტყველებს. და არა მხოლოდ მეტყველებს, არამედ ამ წარსულის გამოღვიძების ყოველწამიერ შანსსაც აცოცხლებს.
ეს შერჩენილი რამ, ამოუცნობი და მოუხელთებელია. ხედავ, რომ არის, ხოლო რა არის, ვერ იტყვი.
ალბათ, ოცი წლის წინ უფრო ჩანდა. იმის მერე კი კიდევ მეტი პირბადე მოჰხვევია.
შეიძლება, ეს მხოლოდ მოედნის და საკუთრივ თამაშის ამბავი არც იყოს, ანუ მხოლოდ თამაშისა, არამედ ყველაფრის ერთად: გაზეთის ბოლო გვერდის, საიდანაც საფეხბურთო თავგადასავლი იწყება, ლუდის კათხის, რომელზეც იტყვიან ხოლმე, I had my good pint-ო, გასახვევი თამბაქოსი, ფერფლისფერთმიანი ბებიებისა, რომლებიც თამაშზე მიკუსკუსებენ, სიმღერის, რომელიც რაღაც ძალიან ძველისკენ მიგაბრუნებთ, იუმორის, რომელიც ტრიბუნების აუცილებელი თანამდევია, ფანური დინასტიების და რაღაცნაირი ერთგულებისა თვითონ თამაშის მიმართ. ცხენოსანი პოლიცის, მეტროს გადაძეძგილი ვაგონის, უცნობი ადამიანების გულღია საუბრების, ჩქარი ნაბიჯის, სტადიონისკენ მიმავალ ბრბოს რომ აუკრეფია. რა ვიცი, ათასი რამის.
ადგილობრივი იერის გათვალისწინებით, ეს ყველაფერი, ალბათ, ყველგან არის, მაგრამ ინგლისში სწორედ ის მოუხელთებელი რაღაც არსებობს, რასაც სხვაგან ძნელად შეიგრძნობ.
დღეს ინგლისური ფეხბურთი სავსეა უცხოელებით. თამაშის ინგლისურმა სტილმა დიდი ცვლილება განიცადა. ინგლისის ნაკრების მწვრთნელიც კი უცხოელია. ოღონდაც, ის მოუხელთებელი რამ მაინც ყველგან იგრძნობა.
ეგებ ეს ის იყოს, რომ ინგლისელებმა ფეხბურთი მოიგონეს. ერთმა ჭკვიანმა კაცმა, როცა ინგლისის ნაკრების ცუდ თამაშზე საუბრობდა, თქვა, ყოველივე იმის მიზეზი, რომ ნაკრებს თამაში არ გამოუდის, წარსულშიაო. რახან ინგლისელებმა ფეხბურთი მოიგონეს, მათი თამაში ისეთ ელემენტებს შეიცავს, რაც სხვა ქვეყნებში არ არსებობს, რახანღა სხვებმა ფეხბურთი მხოლოდ ისწავლეს და თავის ჭკუისა და ნიჭის მიხედვით განავითრესო.
საინტერესო ნათქვამია. მაგრამ უფრო სხვა მხრით და არა მაინცდამაინც ინგლისის ნაკრების უხეირო თამაშის გამო.
სიძველე აუცილებლად შედის ამ მოუხელთებელში. ისიც, რომ ინგლისი კუნძულია და ისიც, რომ ფეხბურთი ყოველთვის უბრალო ხალხის, მუშათა კლასის თამაში იყო. ინგლისში კი ეს მუშათა კლასი დღესაც კლასად მოიხსენიება და უამრავი თავისებურება ახასიათებს.
დიდი ხანია, რაც სტადიონებზე მხოლოდ მუშათა კლასისა და მოსახლეობის დაბალხელფასიანი ფენის წარმომადგენლები არ დადიან, მაგრამ დიდი ფეხბურთელები ინგლისში ყოველთვის მუშა კლასიდან მოდიოდნენ.
დღეს, როცა უცხოეთი ასე მოვიდა ინგლისში, გადაშენებას დაადგა აქაურ ფეხბურთელთა ერთი განთქმული მუშური თვისებაც - სმა და დათრობა....
კიდევ რა ქრება და მიდის ინგლისური ფეხბურთიდან, ძნელი ჩამოსათვლელი არ არის, მაგრამ ადგილს კი ბევრს წაიღებს...
მოკლედ, ყველაფერი იცვლება.
ის მოუხელთებელი კი რჩება. როდემდე. აი, ეს არის საქმე.
მაგრამ ახლა გაზაფხულია და სტადიონზე სიარულს ბევრი არაფერი სჯობს.
აი, ახლა აქვს გემო სტადიონზე წასვლას, ვინაიდან მოვიდა გაზაფხული.
განსაკუთრებით უქმეებზე. იმიტომ, რომ უქმეებზე თამაშები დღისითაა და მინდვრებს მზე დაჰნათის. რომც წამოწვიმოს, მაინც მზეა, მაინც რაღაცნაირი რბილი სითბოა და უქმე დროის გემოც ხომ თავისთავად დააჩნევს თავის კეთილ კვალს ამ ამბავს. არც მეტროში შეკვეტებას ჩქრობ და პაბებშიც სულ სხვანაირი ხალხმრავლობაა.
ინგლისში ფეხბურთი გრძელდება.
და მგონი, არასდროს დამთავრდება.
იმის მიუხედავად, რომ დღევანდელი ფეხბურთიდან სრულიად განდევნილია ყოველგვარი იდეალიზმი და მასში საბანკო საქმე მეტია, ვიდრე სპორტის ოდინდელი გულუბრყვილობა და სიკეთე, ინგლისში ფეხბურთს მაინც შერჩენია რაღაც ისეთი, რაც მის დიდებულ წარსულზე მეტყველებს. და არა მხოლოდ მეტყველებს, არამედ ამ წარსულის გამოღვიძების ყოველწამიერ შანსსაც აცოცხლებს.
ეს შერჩენილი რამ, ამოუცნობი და მოუხელთებელია. ხედავ, რომ არის, ხოლო რა არის, ვერ იტყვი.
ალბათ, ოცი წლის წინ უფრო ჩანდა. იმის მერე კი კიდევ მეტი პირბადე მოჰხვევია.
შეიძლება, ეს მხოლოდ მოედნის და საკუთრივ თამაშის ამბავი არც იყოს, ანუ მხოლოდ თამაშისა, არამედ ყველაფრის ერთად: გაზეთის ბოლო გვერდის, საიდანაც საფეხბურთო თავგადასავლი იწყება, ლუდის კათხის, რომელზეც იტყვიან ხოლმე, I had my good pint-ო, გასახვევი თამბაქოსი, ფერფლისფერთმიანი ბებიებისა, რომლებიც თამაშზე მიკუსკუსებენ, სიმღერის, რომელიც რაღაც ძალიან ძველისკენ მიგაბრუნებთ, იუმორის, რომელიც ტრიბუნების აუცილებელი თანამდევია, ფანური დინასტიების და რაღაცნაირი ერთგულებისა თვითონ თამაშის მიმართ. ცხენოსანი პოლიცის, მეტროს გადაძეძგილი ვაგონის, უცნობი ადამიანების გულღია საუბრების, ჩქარი ნაბიჯის, სტადიონისკენ მიმავალ ბრბოს რომ აუკრეფია. რა ვიცი, ათასი რამის.
ადგილობრივი იერის გათვალისწინებით, ეს ყველაფერი, ალბათ, ყველგან არის, მაგრამ ინგლისში სწორედ ის მოუხელთებელი რაღაც არსებობს, რასაც სხვაგან ძნელად შეიგრძნობ.
დღეს ინგლისური ფეხბურთი სავსეა უცხოელებით. თამაშის ინგლისურმა სტილმა დიდი ცვლილება განიცადა. ინგლისის ნაკრების მწვრთნელიც კი უცხოელია. ოღონდაც, ის მოუხელთებელი რამ მაინც ყველგან იგრძნობა.
ეგებ ეს ის იყოს, რომ ინგლისელებმა ფეხბურთი მოიგონეს. ერთმა ჭკვიანმა კაცმა, როცა ინგლისის ნაკრების ცუდ თამაშზე საუბრობდა, თქვა, ყოველივე იმის მიზეზი, რომ ნაკრებს თამაში არ გამოუდის, წარსულშიაო. რახან ინგლისელებმა ფეხბურთი მოიგონეს, მათი თამაში ისეთ ელემენტებს შეიცავს, რაც სხვა ქვეყნებში არ არსებობს, რახანღა სხვებმა ფეხბურთი მხოლოდ ისწავლეს და თავის ჭკუისა და ნიჭის მიხედვით განავითრესო.
საინტერესო ნათქვამია. მაგრამ უფრო სხვა მხრით და არა მაინცდამაინც ინგლისის ნაკრების უხეირო თამაშის გამო.
სიძველე აუცილებლად შედის ამ მოუხელთებელში. ისიც, რომ ინგლისი კუნძულია და ისიც, რომ ფეხბურთი ყოველთვის უბრალო ხალხის, მუშათა კლასის თამაში იყო. ინგლისში კი ეს მუშათა კლასი დღესაც კლასად მოიხსენიება და უამრავი თავისებურება ახასიათებს.
დიდი ხანია, რაც სტადიონებზე მხოლოდ მუშათა კლასისა და მოსახლეობის დაბალხელფასიანი ფენის წარმომადგენლები არ დადიან, მაგრამ დიდი ფეხბურთელები ინგლისში ყოველთვის მუშა კლასიდან მოდიოდნენ.
დღეს, როცა უცხოეთი ასე მოვიდა ინგლისში, გადაშენებას დაადგა აქაურ ფეხბურთელთა ერთი განთქმული მუშური თვისებაც - სმა და დათრობა....
კიდევ რა ქრება და მიდის ინგლისური ფეხბურთიდან, ძნელი ჩამოსათვლელი არ არის, მაგრამ ადგილს კი ბევრს წაიღებს...
მოკლედ, ყველაფერი იცვლება.
ის მოუხელთებელი კი რჩება. როდემდე. აი, ეს არის საქმე.
მაგრამ ახლა გაზაფხულია და სტადიონზე სიარულს ბევრი არაფერი სჯობს.
